LDN – Materiały edukacyjne

W 1963 r. naukowcy stworzyli naItrekson jako lek blokujący receptory opioidowe w mózgu. Podobnie jak naIokson, inny bloker opioidowy, naItrekson jest bardziej skuteczny, gdy jest przyjmowany doustnie i dłużej utrzymuje się w organizmie.

FDA zatwierdziła naItrekson w 1984 roku do leczenia uzależnienia od opioidów. Ludzie zazwyczaj przyjmują od 50 do 100 mg dziennie, przy czym powszechnie dostępne są tabletki 50 mg. Idea naItreksonu w niskich dawkach (LDN) pojawiła się w latach 80-tych, kiedy naukowcy zauważyli, że niższe dawki naItreksonu, około jednej dziesiątej dawki stosowanej w leczeniu uzależnienia od opioidów, miały wyjątkowe działanie.

W tych niskich dawkach, około 4,5 mg dziennie, naItrekson zapewniał ulgę w bólu i zmniejszał stan zapalny, czego nie obserwowano przy wyższych dawkach. Korzyści te były związane ze wzrostem naturalnych opioidów w organizmie.

Lekarze zaczęli stosować LDN w połowie lat 80-tych, ale szczegółowe badania naukowe nad jego wpływem na różne schorzenia rozpoczęły się dopiero pod koniec lat 80-tych. Pierwsze badanie na ludziach dotyczące LDN zostało opublikowane w 2007 roku i od tego czasu naukowcy powoli badają jego potencjalne korzyści w przypadku chorób przewlekłych.

Kluczowe punkty dotyczące niskich dawek naItreksonu

– Dawkowanie i sposób podawania: W większości badań nad LDN stosuje się dawkę 4,5 mg przyjmowaną około godziny przed snem. Jeśli powoduje to bezsenność, można przyjmować ją rano. Jeśli wystąpią działania niepożądane, pomocne może być zmniejszenie dawki do 3,0 mg.

Dostępność handlowa: naItrekson jest dostępny na rynku wyłącznie w tabletkach 50 mg. Ponieważ nie ma gotowego LDN, ludzie otrzymują go od wyspecjalizowanych aptek, które go przygotowują.

Bezpieczeństwo i skutki uboczne: LDN ma niewiele zgłoszonych skutków ubocznych. Najczęstszym z nich są żywe sny, których doświadcza około 37% użytkowników, ale zwykle ustępują one z czasem. Niektóre osoby mogą również odczuwać bóle głowy lub niepokój. Nie ma potrzeby wykonywania częstych testów czynności wątroby, chyba że ktoś cierpi na poważną chorobę wątroby, ponieważ naItrekson nie wpływa znacząco na enzymy wątrobowe nawet przy wyższych dawkach.

Potencjał nadużywania: naItrekson jest stosowany w leczeniu uzależnień i nie ma potencjału do nadużywania lub uzależnienia. Nie wywołuje haju ani uzależnienia. Po przerwaniu leczenia objawy stopniowo powracają do poprzedniego poziomu.

Korzyści zdrowotne wynikające ze stosowania niskich dawek naItreksonu

Pierwotnie opracowany do leczenia uzależnienia od opioidów, naItrekson wykazał potencjał w leczeniu różnych schorzeń, gdy jest stosowany w niskich dawkach. Najnowsze badania sugerują, że naItrekson w niskich dawkach (LDN) może oferować korzyści terapeutyczne w przypadku takich schorzeń jak fibromialgia, przewlekły ból, stany zapalne, choroby autoimmunologiczne i inne schorzenia, co czyni go wszechstronną opcją w leczeniu złożonych problemów medycznych.

NaItrekson w niskich dawkach w leczeniu fibromialgii

Fibromialgia jest przewlekłą chorobą charakteryzującą się rozległym bólem mięśniowo-szkieletowym, zmęczeniem i tkliwością w zlokalizowanych obszarach. Często towarzyszą jej inne objawy, takie jak zaburzenia snu i trudności poznawcze.

Naukowcy zbadali potencjał niskich dawek naItreksonu w skutecznym leczeniu tych objawów. W badaniu przeprowadzonym przez Younger i wsp. (2013) zbadano wpływ niskich dawek naItreksonu (4,5 mg/dzień) na nasilenie fibromialgii w porównaniu z placebo. W badaniu wzięło udział 31 kobiet cierpiących na fibromialgię.

Wyniki wykazały znaczące zmniejszenie bólu wyjściowego (zmniejszenie o 28,8%) w porównaniu z placebo (zmniejszenie o 18,0%), z istotnością statystyczną (P = 0,016). Ponadto uczestnicy zgłaszali poprawę ogólnego zadowolenia z życia i nastroju dzięki naItreksonowi w niskiej dawce, chociaż nie odnotowano znaczących zmian w zmęczeniu lub jakości snu [1].

W innym badaniu Bruun-Plesner i wsp. (2020) mieli na celu zidentyfikowanie optymalnej dawki naItreksonu w niskiej dawce w leczeniu fibromialgii poprzez zbadanie zależności dawka-odpowiedź. W badaniu wzięły udział kobiety w wieku 18-60 lat, u których zdiagnozowano fibromialgię. Zastosowano metodę “góra-dół” w celu określenia najskuteczniejszych dawek dla 50% (ED50) i 95% (ED95) uczestniczek.

Wyniki wykazały skuteczne dawki 3,88 mg dla ED50 i 5,40 mg dla ED95. W badaniu odnotowano również poprawę objawów fibromialgii. Badanie to wspiera stosowanie 4,5 mg jako dawki testowej w przyszłych badaniach [2]. Co więcej, Paula i wsp. (2023) ocenili łączne działanie niskich dawek naItreksonu i przezczaszkowej stymulacji prądem stałym (tDCS) u pacjentów z fibromialgią. W badaniu tym uczestniczyło 86 kobiet z fibromialgią, które podzielono na cztery grupy: LDN + tDCS, LDN + tDCS Sham, placebo + tDCS i placebo + tDCS Sham.

Wyniki wykazały znaczące zmniejszenie wyników bólu VAS w grupach LDN + tDCS, LDN + tDCS Sham i placebo + tDCS Sham. W szczególności grupa LDN + tDCS wykazała zmniejszoną częstotliwość i intensywność bólu, a także zmniejszony wpływ bólu na aktywność i emocje. Co ciekawe, uczestnik zgłosił poprawę w zakresie objawów depresyjnych.

Wyniki te sugerują, że połączenie LDN z tDCS może oferować synergistyczne korzyści w leczeniu bólu w fibromialgii [3]. Ponadto Younger i Mackey (2009) przeprowadzili badanie pilotażowe w celu zbadania skuteczności niskich dawek naItreksonu w łagodzeniu objawów fibromialgii. Badanie wykazało znaczące zmniejszenie objawów fibromialgii u kobiet stosujących LDN, z ponad 30% poprawą w porównaniu z placebo.

NaItrekson, znany z antagonizmu receptorów opioidowych, hamuje również aktywność mikrogleju w ośrodkowym układzie nerwowym, potencjalnie zmniejszając stan zapalny. Odkrycia te podkreślają niską dawkę naItreksonu jako skuteczną, dobrze tolerowaną i niedrogą opcję leczenia fibromialgii [4].

NaItrekson w niskich dawkach i stosowanie leków w chorobie reumatycznej

Co ciekawe, w badaniu przeprowadzonym przez Raknes i Småbrekke (2019) zbadano wpływ naItreksonu w niskich dawkach na stosowanie leków u pacjentów z chorobami reumatycznymi. Wykorzystali oni dane z Norweskiej Bazy Danych Recept i porównali recepty rok przed i rok po rozpoczęciu stosowania LDN. Wyniki wykazały 13% względną redukcję skumulowanych zdefiniowanych dawek dziennych (DDD) wszystkich badanych leków, ze znaczną redukcją leków przeciwbólowych, NLPZ, opioidów, DMARD i antagonistów TNF-α wśród stałych użytkowników LDN. Odkrycia te sugerują, że LDN może zmniejszyć zapotrzebowanie na inne leki w leczeniu schorzeń reumatycznych i może ostatecznie zmniejszyć ryzyko potencjalnych skutków ubocznych [5].

NaItrekson w niskich dawkach w leczeniu łuszczycy

Łuszczyca jest przewlekłą chorobą autoimmunologiczną charakteryzującą się swędzącymi, łuszczącymi się i czerwonymi zmianami na skórze. Tradycyjne metody leczenia różnią się skutecznością i mogą mieć znaczące skutki uboczne.

NaItrekson w niskiej dawce (LDN) wykazał znaczące wyniki w leczeniu łuszczycy. Wielu pacjentów doświadczyło jaśniejszej skóry i mniejszego dyskomfortu, co czyni LDN cenną opcją w leczeniu tej przewlekłej choroby skóry. W badaniu przeprowadzonym przez Khana i wsp. (2020) oceniano skuteczność naItreksonu w niskich dawkach (6 mg dziennie) w leczeniu łuszczycy. Do badania włączono pacjentów w wieku 13 lat i starszych.

Wyniki wykazały znaczną poprawę: średni wynik Psoriasis Area and Severity Index zmniejszył się z 18,47 do 13,51, średnia powierzchnia ciała z 11,97 do 8,07, a średni wskaźnik jakości życia w dermatologii z 22,63 do 16,31. Stwierdzili oni, że naItrekson w niskich dawkach jest skuteczny, opłacalny i dobrze tolerowany w leczeniu łuszczycy [6]. Ponadto Weinstock i wsp. (2020) przedstawili serię opisów przypadków obejmujących 15 pacjentów leczonych 4,5 mg doustnego naItreksonu dziennie. Pacjenci samooceniali poprawę stanu łuszczycy. Wyniki wykazały, że 53% pacjentów zgłosiło znaczną poprawę, 13% nieznaczną poprawę, a 33% bez zmian. Pozytywne wyniki przypisano potencjałowi niskich dawek naItreksonu w regulacji odpowiedzi limfocytów i redukcji produkcji cytokin [7].

Co więcej, Muller i wsp. (2018) opisali 75-letniego mężczyznę z łuszczycą plackowatą leczonego złożonym naItreksonem w niskiej dawce. Pacjent doświadczył znacznego złagodzenia objawów przy minimalnych skutkach ubocznych, w szczególności suchości skóry w pobliżu zmian [8]. Ponadto, w innym opisie przypadku autorstwa Beltran Monasterio (2019), pacjent z ciężką łuszczycą erytrodermiczną był leczony 4,5 mg LDN dziennie. W ciągu sześciu miesięcy pacjent wykazał znaczną poprawę, osiągając remisję po trzech miesiącach leczenia. Leczenie było dobrze tolerowane bez znaczących skutków ubocznych [9]. Również Bridgman i Kirchhof (2018) udokumentowali 60-letnią kobietę z umiarkowaną łuszczycą plackowatą. Zaczęła ona przyjmować 4,5 mg LDN dziennie po tym, jak inne metody leczenia zawiodły. Po sześciu miesiącach jej dotknięta chorobą powierzchnia ciała zmniejszyła się z 10% do 1%, a wynik Psoriasis Area and Severity Index spadł z 7,2 do 0,9.

Pacjentka nie zgłaszała żadnych skutków ubocznych. LDN wydaje się zmniejszać markery prozapalne i zwiększać endogenne opioidy, skutecznie kontrolując ból i swędzenie [10]. Jeśli chodzi o mechanizmy, uważa się, że naItrekson w niskich dawkach działa poprzez regulację odpowiedzi immunologicznej i zmniejszenie stanu zapalnego. Tymczasowo blokuje receptory opioidowe, prowadząc do wzrostu endogennych opioidów, co może pomóc w modulowaniu bólu i funkcji układu odpornościowego.

Dodatkowo, LDN może hamować aktywność mikrogleju, zmniejszając centralny i obwodowy stan zapalny. Te badania i opisy przypadków wskazują, że naItrekson w niskich dawkach może zmniejszyć objawy łuszczycy i poprawić jakość życia przy minimalnych skutkach ubocznych.

naItrekson w niskich dawkach stosowany w innych chorobach skóry

naItrekson w niskich dawkach (LDN) jest badany pod kątem potencjalnych korzyści w leczeniu różnych schorzeń dermatologicznych.

Acne excoriée i prurigo excoriée

W studium przypadku Timoney i Bunker (2021) opisali 53-letnią kobietę z 25-letnią historią trądziku pospolitego i świądu, charakteryzującą się silnym świądem i znacznymi bliznami. Wcześniejsze leczenie obejmowało wiele środków miejscowych, fototerapię i środki ogólnoustrojowe, takie jak izotretynoina, antybiotyki, środki przeciwlękowe i neuromodulatory, które okazały się nieskuteczne.

Leczenie 3 mg LDN na noc spowodowało, że pacjentka przestała odczuwać swędzenie w ciągu kilku tygodni. Doświadczyła znacznej poprawy jakości życia i nie zgłosiła żadnych skutków ubocznych LDN. Przypadek ten wykazał niezwykłą skuteczność LDN w leczeniu opornego na leczenie świądu związanego z tymi schorzeniami [11].

Choroba Haileya-Haileya

Co więcej, Ibrahim i wsp. (2017) przeprowadzili serię przypadków obejmującą trzech pacjentów z nawracającą chorobą Haileya-Haileya (HHD). Ta rzadka dermatoza genetyczna charakteryzuje się przewlekłymi, nawracającymi pęcherzykami, nadżerkami i maceracją w obszarach zgięciowych.

Każdy pacjent otrzymywał LDN w dziennej dawce od 1,5 do 3,0 mg. Odpowiedź kliniczną monitorowano w odstępach od 2 do 3 miesięcy, koncentrując się na gojeniu nadżerek, poprawie rumienia i łagodzeniu bólu. Wszyscy pacjenci wykazali co najmniej 80% poprawę w zakresie choroby, a jeden pacjent osiągnął 90% ustąpienia choroby. Jakość życia uległa znacznej poprawie i nie odnotowano żadnych działań niepożądanych.

Wyniki te sugerują, że LDN może być tanią i obarczoną niskim ryzykiem alternatywą w leczeniu nawracającej HHD [12]. W innym studium przypadku Albers i wsp. (2017) leczyli trzech pacjentów z ciężką postacią choroby Haileya-Haileya dawką 3 mg LDN na noc, przy czym u dwóch pacjentów dawkę zwiększono do 4,5 mg. Znaczące wyleczenie nadżerek i blaszek miażdżycowych zaobserwowano w ciągu 1 do 2 tygodni, z całkowitym ustąpieniem objawów klinicznych w ciągu 2 miesięcy. Objawy zaostrzyły się po odstawieniu LDN, ale ustąpiły szybko po wznowieniu leczenia. Wyniki te podkreślają potencjał LDN w leczeniu ciężkiej choroby Haileya-Haileya [13].

Liszaj płaski

W innym opisie przypadku Strazzulla i wsp. (2017) dokonali przeglądu dokumentacji medycznej czterech pacjentów z liszajem płaskim (LPP), łysieniem bliznowaciejącym obejmującym skórę głowy. Byli oni leczeni 3 mg LDN dziennie. Wszyscy pacjenci zgłosili zmniejszenie objawów świądu, a dowody kliniczne wskazywały na zmniejszenie stanu zapalnego skóry głowy i postęp choroby. Leczenie było dobrze tolerowane bez wystąpienia działań niepożądanych. Wyniki te sugerują, że LDN jest korzystny i opłacalny w leczeniu LPP [14].

Choroba Dariera

Ponadto Costa i wsp. (2023) przedstawili opis przypadku 34-letniej kobiety z ciężką chorobą Dariera, genetyczną chorobą skóry dziedziczoną autosomalnie dominująco. Była ona leczona 4,5 mg LDN dziennie. Wcześniej przeszła wiele nieskutecznych terapii, w tym doustną izotretynoinę, cyklosporynę, doksycyklinę, metotreksat, acytretynę i podskórny adalimumab.

Po trzech miesiącach leczenia LDN doświadczyła prawie całkowitego usunięcia zmian chorobowych bez żadnych zgłaszanych działań niepożądanych. LDN może zmieniać wewnątrzkomórkowy transport wapnia i obniżać poziom cytokin prozapalnych, przynosząc korzyści w stanach takich jak choroba Dariera. Przypadek ten wspiera LDN jako obiecującą metodę leczenia opornej na leczenie choroby Dariera [15].

Epidermolysis Bullosa Pruriginosa

LaMonica i wsp. (2023) opisali pacjenta z ciężkim świądem spowodowanym epidermolysis bullosa pruriginosa, rzadkim podtypem dystroficznej epidermolizy pęcherzowej. Pacjent był leczony LDN. Wcześniejsze metody leczenia, w tym miejscowe kortykosteroidy, takrolimus, cyklosporyna, leki przeciwhistaminowe, talidomid, dupilumab i doustne inhibitory JAK, były nieskuteczne lub powodowały niedopuszczalne działania niepożądane.

Po rozpoczęciu stosowania LDN pacjent doświadczył znacznego zmniejszenia świądu i pieczenia w kończynach dolnych. Badanie kliniczne po 3 i 5 miesiącach wykazało ścieńczenie przebarwionych, zlichenizowanych blaszek z mniejszą liczbą rozproszonych pęcherzyków. Pozytywna odpowiedź pacjenta sugeruje, że LDN jest cenną opcją leczenia świądu związanego z EBP [16].

Sarkoidoza

W przypadku sarkoidozy, przewlekłej choroby zapalnej, Weinstock i wsp. (2017) opisali pacjenta leczonego LDN w dawce 1 mg/dobę, którą stopniowo zwiększano do 4,5 mg/dobę. Pacjentka doświadczyła silnego zmęczenia, wysypki sarkoidalnej i znacznego zajęcia przewodu pokarmowego. W ciągu dwóch miesięcy zgłosiła zmniejszenie zmęczenia i duszności oraz była w stanie odstawić inhalatory i minocyklinę bez nawrotu wysypki.

Po dwunastu miesiącach ciągłego leczenia LDN, utrzymała ona lepszy poziom energii i nie doświadczyła nawrotu wysypki skórnej. Kontrolna tomografia komputerowa wykazała całkowite ustąpienie zmian w śledzionie i wątrobie. Wyniki sugerują, że zdolność LDN do regulowania endogennych opioidów i tłumienia odpowiedzi limfocytów T i B prawdopodobnie przyczynia się do tych wyników. Przypadek ten podkreśla potencjał LDN w zmniejszaniu objawów sarkoidozy i stanu zapalnego [17].

Stwardnienie układowe

Frech i wsp. (2011) przeprowadzili serię przypadków z udziałem trzech pacjentów z twardziną układową (SSc), chorobą autoimmunologiczną powodującą zwłóknienie i waskulopatię w skórze, płucach i przewodzie pokarmowym. Byli oni leczeni LDN.

Wyniki wykazały znaczną poprawę w zakresie świądu i objawów żołądkowo-jelitowych, szczególnie w podskalach zaparć i wzdęć. Leczenie było dobrze tolerowane i nie odnotowano żadnych znaczących działań niepożądanych, z wyjątkiem dwóch nocy bezsenności u jednego pacjenta.

Ta seria przypadków sugeruje, że LDN może być skutecznym sposobem leczenia świądu i objawów żołądkowo-jelitowych w twardzinie układowej [18]. Te badania i opisy przypadków pokazują, że naItrekson w niskich dawkach oferuje znaczące korzyści w leczeniu różnych schorzeń dermatologicznych. Może on zmniejszyć objawy i poprawić jakość życia przy minimalnych skutkach ubocznych.

NaItrekson w niskich dawkach w chorobach autoimmunologicznych

NaItrekson w niskich dawkach (LDN) jest badany pod kątem jego potencjalnych korzyści w leczeniu różnych chorób autoimmunologicznych, takich jak nieswoiste zapalenie jelit (IBD), zespół jelita drażliwego (IBS) i inne. W badaniu Lie i wsp. (2018) zbadano skuteczność LDN w leczeniu 47 pacjentów z IBD, którzy nie byli w remisji i nie reagowali na konwencjonalne terapie. Stwierdzono znaczną poprawę kliniczną u 74,5% pacjentów, przy czym 25,5% osiągnęło remisję. LDN znacząco poprawił gojenie się ran i zmniejszył stres retikulum endoplazmatycznego (ER) w komórkach nabłonka jelitowego i ludzkich organoidach jelitowych IBD.

Odkrycia te sugerują, że LDN poprawia funkcję bariery nabłonkowej poprzez promowanie gojenia się ran i zmniejszanie stresu ER, stanowiąc obiecującą alternatywę w leczeniu opornego na leczenie IBD [19].

W innym badaniu Kariv i wsp. (2006) ocenili skuteczność i bezpieczeństwo PTI-901, preparatu naItreksonu w niskiej dawce, u 42 pacjentów z zespołem jelita drażliwego. To otwarte badanie obejmowało dzienną dawkę 0,5 mg PTI-901 przez 4 tygodnie. Badacze stwierdzili poprawę u 76% pacjentów, ze znacznym wzrostem liczby dni wolnych od bólu (z 0,5±1 do 1,25±2,14, P=0,011). U pacjentów nie wystąpiły również żadne istotne działania niepożądane.

Wyniki te sugerują, że naItrekson w niskiej dawce jest skuteczny w łagodzeniu bólu i ogólnych objawów u pacjentów z zespołem jelita drażliwego [20]. Ponadto Raknes i wsp. (2018) przeprowadzili badanie przed i po, wykorzystując dane z Norweskiej Bazy Danych Recept (NorPD) w celu oceny wpływu LDN na stosowanie leków u pacjentów z nieswoistym zapaleniem jelit. Badanie objęło 582 pacjentów, którzy otrzymali LDN. Stwierdzono znaczne zmniejszenie zużycia kilku leków: ogólne zużycie leków zmniejszyło się o 12%, jelitowe środki przeciwzapalne o 17%, inne leki immunosupresyjne o 29%, kortykosteroidy jelitowe o 32%, a aminosalicylany o 17%. Co ciekawe, u pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna zaobserwowano 44% zmniejszenie stosowania kortykosteroidów w jelitach, a u pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego odnotowano 53% zmniejszenie stosowania kortykosteroidów w jelitach i 24% zmniejszenie stosowania kortykosteroidów ogólnoustrojowych.

Wyniki te sugerują, że LDN może pomóc zmniejszyć zapotrzebowanie na inne leki w leczeniu nieswoistego zapalenia jelit [21]. W pilotażowym badaniu klinicznym Smith i wsp. (2013) badali potencjał naItreksonu w niskich dawkach u 14 dzieci w wieku od 8 do 17 lat z umiarkowaną lub ciężką chorobą Leśniowskiego-Crohna. Uczestnicy otrzymywali placebo lub naItrekson (0,1 mg/kg) przez 8 tygodni, po czym nastąpiło otwarte przedłużenie leczenia naItreksonem. naItrekson był dobrze tolerowany, bez poważnych zdarzeń niepożądanych. Pod koniec badania 25% dzieci osiągnęło remisję, a 67% wykazało poprawę. Dodatkowo, znacząco poprawiła się ogólnoustrojowa i społeczna jakość życia.

Wyniki te wskazują, że naItrekson jest bezpieczny i potencjalnie skuteczny u dzieci z umiarkowaną do ciężkiej postacią choroby Leśniowskiego-Crohna [22]. Ponadto Smith i wsp. (2007) przeprowadzili otwarte badanie pilotażowe na 17 pacjentach z aktywną chorobą Leśniowskiego-Crohna. Uczestnicy otrzymywali 4,5 mg naItreksonu dziennie przez 12 tygodni.

Badacze stwierdzili znaczące obniżenie wyników wskaźnika aktywności choroby Leśniowskiego-Crohna (P=0,01) i poprawę jakości życia. 89% pacjentów odpowiedziało na leczenie, a 67% osiągnęło remisję (P<0,001). Nie odnotowano żadnych nieprawidłowości laboratoryjnych, a najczęstszym działaniem niepożądanym były zaburzenia snu. Wyniki te sugerują, że LDN jest skuteczną i bezpieczną metodą leczenia aktywnej choroby Leśniowskiego-Crohna, co uzasadnia dalsze badania [23].

NaItrekson w niskich dawkach w leczeniu uzależnienia od opioidów i detoksykacji

Leczenie uzależnienia od opioidów i odstawienia opioidów jest trudne, a obecne metody leczenia często powodują znaczące skutki uboczne i niepełne złagodzenie objawów. Badania wskazują na naItrekson w niskich dawkach (LDN) jako potencjalną terapię poprawiającą wyniki detoksykacji i wspierającą długoterminowy powrót do zdrowia.

W badaniu przeprowadzonym przez Mannelli i wsp. (2012) zbadano efekty połączenia bardzo niskich dawek naItreksonu (VLNTX) z klonidyną w leczeniu odstawienia opioidów. W podwójnie ślepym, randomizowanym badaniu z udziałem 127 osób poddawanych 6-dniowemu odstawieniu metadonu, uczestnicy otrzymywali VLNTX (.125 lub .25 mg/dzień) z klonidyną (.1-.2 mg co 6 godzin) lub placebo. Połączenie VLNTX i klonidyny znacząco zmniejszyło objawy odstawienia i poprawiło wskaźniki ukończenia leczenia w porównaniu z placebo lub samą klonidyną.

Pacjenci zgłaszali złagodzenie subiektywnych objawów odstawienia i wykazywali wyższe wskaźniki ukończenia detoksykacji, bez istotnych zdarzeń niepożądanych. Wyniki te sugerują, że VLNTX w połączeniu z klonidyną może poprawić leczenie odstawienia u pacjentów uzależnionych od opioidów [24]. Ponadto Mannelli i wsp. (2003) przeprowadzili badanie pilotażowe na pięciu pacjentach leczonych metadonem. Wraz ze zmniejszaniem dawki metadonu otrzymywali oni bardzo niskie dawki naItreksonu, zaczynając od 0,125 mg i zwiększając je codziennie przez 6 dni. Proces detoksykacji został zakończony płynnie, a wszyscy pacjenci przeszli na leczenie podtrzymujące naItreksonem bez znaczących incydentów lub dyskomfortu.

Leczenie było dobrze tolerowane, a pacjenci nie doświadczyli intensywnych objawów odstawienia. Badanie to sugeruje, że bardzo niskie dawki naItreksonu mogą ułatwić płynniejszy i bardziej komfortowy proces detoksykacji, zmniejszając intensywność i czas trwania odstawienia [25]. Dodatkowo, Mannelli i wsp. (2011) zbadali również wpływ bardzo niskich dawek naItreksonu na wyniki detoksykacji u pacjentów uzależnionych od opioidów, którzy również spożywali alkohol. W podwójnie ślepym, randomizowanym badaniu z udziałem 174 pacjentów poddawanych 6-dniowej detoksykacji metadonem, podawano bardzo niskie dawki naItreksonu (0,125 lub 0,250 mg/dzień) lub placebo.

U osób problemowo pijących leczonych bardzo niskimi dawkami naItreksonu zaobserwowano znaczące zmniejszenie objawów odstawienia i niższe wskaźniki przerwania leczenia w porównaniu z placebo. Ponadto, mniej pacjentów wznowiło spożywanie alkoholu bezpośrednio po wypisaniu ze szpitala. naItrekson w niskich dawkach zmniejszał również objawy takie jak niepokój, pocenie się, drżenie, nudności, skurcze żołądka i głód alkoholu. Wyniki te sugerują, że bardzo niskie dawki naItreksonu mogą poprawić wyniki detoksykacji u pacjentów z jednoczesnym uzależnieniem od alkoholu i opioidów [26]. Ponadto Mannelli i wsp. (2009) przeprowadzili randomizowane badanie z podwójnie ślepą próbą z udziałem 96 pacjentów poddawanych detoksykacji w warunkach szpitalnych.

Pacjenci otrzymywali albo bardzo niskie dawki naItreksonu (0,125 lub 0,250 mg dziennie), albo placebo wraz ze zmniejszaniem dawki metadonu. Interwencja bardzo niskich dawek naItreksonu zmniejszyła objawy odstawienia i ograniczyła zażywanie narkotyków w ciągu pierwszych 24 godzin po wypisaniu ze szpitala w porównaniu z placebo. Ponadto w grupie stosującej bardzo niskie dawki naItreksonu odnotowano wyższy odsetek negatywnych wyników testów na obecność opioidów i konopi indyjskich oraz większe zaangażowanie w leczenie ambulatoryjne po tygodniu [27]. W innym badaniu Mannelli i wsp. (2007) ocenili, czy rozszerzenie leczenia po detoksykacji o naItrekson w niskiej dawce może poprawić wyniki leczenia pacjentów. W otwartym badaniu z udziałem 435 pacjentów zaoferowano dwie opcje leczenia ambulatoryjnego: rozszerzone leczenie klonidyną (CET) lub wzmocnione rozszerzone leczenie (EET) łączące NTX (1-10 mg / dzień) z CET. Pacjenci EET wykazywali znacznie lepsze wyniki, w tym dłuższe utrzymanie w programie, niższe wskaźniki rezygnacji, mniejsze zużycie opioidów i lepsze przestrzeganie długoterminowego leczenia ambulatoryjnego.

Wyniki te sugerują, że naItrekson w niskich dawkach może znacząco poprawić wyniki po detoksykacji u pacjentów uzależnionych od opioidów [28]. Wyniki te wskazują na potencjał naItreksonu w niskich dawkach w leczeniu uzależnienia od opioidów i poprawie wyników detoksykacji. Badania kliniczne i opisy przypadków wskazują, że może on zmniejszyć objawy odstawienia, poprawić wskaźniki ukończenia leczenia i poprawić powrót do zdrowia po detoksykacji przy minimalnych skutkach ubocznych.

NaItrekson w niskich dawkach w rzucaniu palenia i picia alkoholu

Przezwyciężenie uzależnienia od substancji psychoaktywnych i rzucenie palenia są poważnymi wyzwaniami zdrowotnymi, szczególnie dla osób palących nałogowo i uzależnionych od narkotyków.

Ostatnie badania dotyczyły stosowania niskich dawek naItreksonu (LDN) z innymi terapiami w celu poprawy skuteczności. W badaniu Ray i wsp. (2014) sprawdzili, czy stosowanie warenikliny (VAR) z naItreksonem w niskiej dawce (L-NTX) pomaga zmniejszyć głód papierosowy i chęć picia alkoholu u nałogowych palaczy. Po 9-dniowym okresie dostosowywania się do leku i 12-godzinnej przerwie od nikotyny, 130 uczestników zostało poddanych testom. Grupa przyjmująca zarówno VAR, jak i L-NTX miała mniejszy apetyt na papierosy i alkohol oraz spożywała mniej obu tych substancji w porównaniu z pozostałymi grupami.

Sugeruje to, że dodanie naItreksonu w niskiej dawce może pomóc palaczom spożywającym duże ilości alkoholu skuteczniej rzucić palenie [29]. Co więcej, Roche i wsp. (2015) sprawdzili, jak wareniklina, naItrekson w niskiej dawce, połączenie obu leków i placebo wpłynęły na zachowania związane z paleniem u 120 nałogowych palaczy. Po 9-dniowym okresie dostosowywania leków wypalali oni pierwszego papierosa danego dnia pod obserwacją. Grupa stosująca zarówno VAR, jak i L-NTX wykazywała różne wzorce palenia, takie jak wolniejsze zaciąganie się i mniej intensywne zaciąganie się, co wiąże się z większymi szansami na rzucenie palenia.

Wyniki te sugerują, że połączenie VAR i L-NTX może zmienić nawyki palenia, ułatwiając rzucenie palenia [30]. Co więcej, Sushchyk i wsp. (2016) badali efekty połączenia levo-tetrahydropalmatyny (l-THP) z naItreksonem w niskiej dawce (LDN) w celu zapobiegania nawrotom uzależnienia od kokainy. Wykorzystując szczury, odkryli, że kombinacja ta zmniejszyła chęć poszukiwania kokainy skuteczniej niż sama l-THP. Dodatkowo, połączenie to zmniejszyło uspokajające działanie l-THP i zwiększyło poziom niektórych substancji chemicznych w mózgu.

Odkrycia te sugerują, że połączenie to może pomóc w ograniczeniu nawrotów uzależnienia od kokainy poprzez wpływ na wiele układów w mózgu [31]. Wyniki te sugerują, że naItrekson w niskich dawkach prawdopodobnie działa poprzez regulację receptorów opioidowych, zwiększając naturalną produkcję opioidów w organizmie i zmniejszając objawy odstawienia. W połączeniu z innymi terapiami, takimi jak wareniklina lub lewo-tetrahydropalmatyna, LDN może być ukierunkowany na wiele szlaków związanych z uzależnieniem i odstawieniem, wzmacniając ogólny efekt leczenia.

NaItrekson w niskich dawkach i stwardnienie rozsiane (jakość życia)

Badania wykazały, że naItrekson w niskich dawkach (LDN) może znacząco poprawić jakość życia i nastrój u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym (SM) i innymi schorzeniami. Cree i wsp. (2010) przyjrzeli się wpływowi przyjmowania 4,5 mg LDN każdej nocy na jakość życia pacjentów ze stwardnieniem rozsianym.

Przeprowadzili oni badanie z udziałem 80 pacjentów, w którym ani pacjenci, ani badacze nie wiedzieli, kto otrzymuje LDN, a kto placebo. Badanie wykazało, że LDN był dobrze tolerowany bez poważnych skutków ubocznych. Wśród 60 pacjentów, którzy ukończyli badanie, odnotowano znaczną poprawę zdrowia psychicznego i jakości życia.

Wyniki te sugerują, że LDN może poprawić jakość życia w zakresie zdrowia psychicznego u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym [32]. W innym badaniu McLaughlin i wsp. (2022) zbadali, czy LDN może pomóc w radzeniu sobie z lękiem i depresją u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym we wczesnych miesiącach pandemii COVID-19.

Przeprowadzili oni ankietę wśród niewielkiej grupy pacjentów ze stwardnieniem rozsianym w środkowej Pensylwanii na temat ich lęku i depresji. Wyniki wykazały, że pacjenci przyjmujący LDN mieli znacznie niższe wyniki w zakresie lęku i depresji w porównaniu z osobami stosującymi wyłącznie standardową terapię modyfikującą przebieg choroby. Wskazuje to, że LDN może pomóc w zmniejszeniu lęku i depresji. Wyniki te sugerują, że LDN może być korzystną i bezpieczną opcją poprawy zdrowia psychicznego u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym, szczególnie w stresujących czasach, takich jak pandemia COVID-19 [33]. Co więcej, Gironi i wsp. (2008) przeprowadzili sześciomiesięczne badanie pilotażowe w celu oceny bezpieczeństwa i skuteczności LDN u pacjentów z pierwotnie postępującym stwardnieniem rozsianym (PPMS).

Badanie wykazało, że LDN był ogólnie bezpieczny i dobrze tolerowany. W szczególności zaobserwowano znaczną poprawę w zakresie spastyczności, a pod koniec badania odnotowano wzrost poziomu beta-endorfiny. Chociaż odnotowano również poprawę w zakresie bólu, zmęczenia, depresji i jakości życia, nie były one szczegółowe statystycznie.

Wyniki te sugerują, że LDN może pomóc w radzeniu sobie z objawami pierwotnie postępującego stwardnienia rozsianego [35]. W studium przypadku 62-letnia kobieta ze stwardnieniem rozsianym, która doświadczała przewlekłych migren, była leczona LDN. Dawka była stopniowo zwiększana do 4,5 mg na noc, a protokół Wahls, plan żywieniowy mający na celu zmniejszenie stanu zapalnego i poprawę zdrowia.

Po miesiącu zgłosiła znaczne zmniejszenie częstotliwości, nasilenia i czasu trwania migren, a także poprawę jakości snu, zmęczenia, nastroju i mobilności fizycznej. Korzyści te utrzymywały się przez 11 miesięcy ciągłego stosowania LDN i przestrzegania protokołu Wahls, z wyjątkiem krótkiej przerwy. Pacjent opisał leczenie jako “zmieniające życie”.

Przypadek ten sugeruje, że połączenie LDN i Protokołu Wahlsa może znacząco poprawić objawy przewlekłej migreny i ogólną jakość życia pacjentów ze stwardnieniem rozsianym [36]. Odkrycia te podkreślają potencjał LDN w poprawie jakości życia i nastroju u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym i innymi schorzeniami.

NaItrekson w niskich dawkach i duże zaburzenia depresyjne

NaItrekson w niskich dawkach może pomóc zmniejszyć objawy depresji u pacjentów z dużym zaburzeniem depresyjnym, którzy nie reagują w pełni na dopaminergiczne leki przeciwdepresyjne.

W badaniu Mischoulon i wsp. (2017) zbadali, czy LDN może pomóc pacjentom (12 osobom dorosłym) z dużym zaburzeniem depresyjnym, którzy nie reagowali w pełni na obecnie stosowane leki przeciwdepresyjne. Przeprowadzili oni badanie z udziałem osób, które zostały losowo przydzielone do otrzymywania jednego z tych leków lub placebo przez trzy tygodnie.

Wyniki wykazały, że u pacjentów przyjmujących naItrekson (1 mg dwa razy dziennie) nastąpiła znaczna poprawa w wynikach depresji w porównaniu z osobami przyjmującymi placebo. Wyniki te sugerują, że LDN może pomóc zmniejszyć objawy depresji u pacjentów z dużym zaburzeniem depresyjnym, którzy nie reagują w pełni na dopaminergiczne leki przeciwdepresyjne [34].

NaItrekson w niskich dawkach na przewlekłe zmęczenie

Zespół przewlekłego zmęczenia (CFS) to wyniszczający stan charakteryzujący się silnym zmęczeniem, bólem i zaburzeniami poznawczymi. Badania sugerują, że naItrekson w niskich dawkach (LDN) może być obiecującym sposobem leczenia CFS i podobnych schorzeń.

W serii opisów przypadków, trzy osoby z długotrwałym CFS były leczone LDN w dawkach od 4 do 12 mg dziennie. Wyniki różniły się w zależności od pacjenta. Jeden pacjent doświadczył znacznej poprawy ogólnego stanu zdrowia, w tym znacznego zmniejszenia zmęczenia i bólu. U innego pacjenta zaobserwowano umiarkowaną poprawę w zakresie niektórych objawów, podczas gdy u trzeciego poprawa była minimalna.

Te opisy przypadków podkreślają, że LDN może znacząco pomóc niektórym pacjentom z CFS, choć inni mogą zauważyć mniejsze korzyści [37]. Ponadto w retrospektywnym badaniu kohortowym zbadano skuteczność LDN w leczeniu objawów po COVID-19. W badaniu tym porównano LDN z innymi metodami leczenia, takimi jak amitryptylina i fizykoterapia, z udziałem 108 pacjentów z kliniki po COVID-19.

Badanie wykazało, że pacjenci przyjmujący LDN mieli znacznie większe szanse na poprawę w zakresie zmęczenia i bólu w porównaniu z osobami poddawanymi samej fizykoterapii. Sugeruje to, że LDN może być cenną metodą leczenia objawów po COVID-19 [38]. Dodatkowo, w badaniu pilotażowym oceniano połączenie LDN (4,5 mg/dzień) i suplementacji NAD+ u 36 pacjentów z uporczywym zmęczeniem po COVID-19. W ciągu 12 tygodni uczestnicy wykazali znaczną poprawę jakości życia i zmniejszenie zmęczenia.

Około połowa uczestników została sklasyfikowana jako reagujący, wykazując co najmniej 20% poprawę wyników zmęczenia. Leczenie było ogólnie bezpieczne, zgłaszano jedynie łagodne działania niepożądane. Wyniki te sugerują, że LDN w połączeniu z NAD+ może być skutecznym sposobem leczenia zmęczenia po COVID-19 [39]. Wyniki badań i opisy przypadków wskazują na potencjał naItreksonu w niskiej dawce w leczeniu przewlekłego zmęczenia i powiązanych schorzeń, w tym zespołu po COVID-19.

NaItrekson w niskich dawkach w łagodzeniu bólu

Badania naukowe wykazują potencjał niskich dawek naItreksonu (LDN) w łagodzeniu różnych rodzajów bólu przewlekłego. W badaniu Dieckmann i wsp. (2021) przeprowadzili retrospektywne badanie w celu oceny skutków LDN u 59 pacjentów z opornym na leczenie neuropatycznym bólem rogówki.

Byli oni leczeni 4,5 mg LDN przed snem przez co najmniej cztery tygodnie. Wyniki były obiecujące. Pacjenci zgłaszali znaczny spadek oceny bólu, przy czym średnia ocena bólu spadła o 49,22% z 6,13 do 3,23 (p < 0,001). Warto zauważyć, że wyniki jakości życia (QoL) również uległy znacznej poprawie, z 5,84 do 3,77 (p = 0,023). Jednak częste działania niepożądane obejmowały żywe sny, bóle głowy i bóle brzucha. Wyniki te sugerują, że LDN jest skuteczną i dobrze tolerowaną metodą leczenia NCP [40].

Co więcej, w studium przypadku przeprowadzonym przez Sturn i Collin (2016), pacjentowi z przewlekłym bólem niereagującym na konwencjonalne metody leczenia przepisano LDN w dawce 3 mg na noc. Pacjent doświadczył dramatycznego zmniejszenia objawów bólowych w ciągu kilku tygodni, co doprowadziło do poprawy codziennego funkcjonowania i ogólnej jakości życia. Leczenie było dobrze tolerowane, z jedynie łagodnymi i przejściowymi skutkami ubocznymi, takimi jak nudności i żywe sny [41]. Co ciekawe, Srinivasan i wsp. (2021) przeprowadzili badanie kliniczne porównujące LDN z amitryptyliną w leczeniu bolesnej neuropatii cukrzycowej. W badaniu wzięło udział 67 uczestników losowo przydzielonych do otrzymywania 2 mg LDN lub 10 mg amitryptyliny dziennie. Wyniki wykazały, że LDN zapewnił porównywalną redukcję bólu do amitryptyliny, ale przy znacznie mniejszej liczbie działań niepożądanych. Pacjenci przyjmujący LDN doświadczali mniej skutków ubocznych, głównie łagodnej biegunki, w porównaniu do częstej senności w grupie amitryptyliny.

Badanie to wspiera LDN jako obiecującą alternatywę w leczeniu bolesnej neuropatii cukrzycowej [42]. Również Hota i wsp. (2016) przedstawili przypadek 76-letniego mężczyzny z bólem neuropatycznym związanym z cukrzycą, który nie reagował na konwencjonalne metody leczenia. Pacjent zaczął przyjmować LDN, stopniowo zwiększając dawkę do 4 mg przed snem. W ciągu kilku tygodni pacjent zgłosił znaczną ulgę w bólu, a wyniki bólu spadły z 90% do 5% w wizualnej skali analogowej.

Pacjent doświadczył również poprawy snu i zmniejszenia zakłóceń w codziennym życiu związanych z bólem. Proponowane mechanizmy uśmierzania bólu przez LDN obejmują zwiększoną produkcję endogennych opioidów i redukcję cytokin prozapalnych [43]. Co więcej, Chopra i Cooper (2013) opisali dwa przypadki pacjentów ze złożonym zespołem bólu regionalnego (CRPS), u których leczenie LDN przyniosło znaczną poprawę. Obaj pacjenci mieli poważne objawy niereagujące na konwencjonalne terapie. Po rozpoczęciu stosowania LDN u jednego z pacjentów nastąpiła remisja skurczów dystonicznych, podczas gdy u drugiego zaobserwowano znaczną poprawę w zakresie utrwalonej dystonii.

Zdolność LDN do antagonizowania szlaku receptora Toll-podobnego 4 i osłabiania aktywowanych mikrogleju prawdopodobnie przyczyniła się do tych wyników. Przypadki te sugerują, że LDN może stanowić obiecującą opcję terapeutyczną dla CRPS, szczególnie dla pacjentów z objawami opornymi na tradycyjne metody leczenia [44].

NaItrekson w niskich dawkach w leczeniu zespołu piekących ust

Zespół piekących ust (ang. Burning Mouth Syndrome, BMS) definiuje się jako przewlekłe wewnątrzustne uczucie pieczenia bez żadnej możliwej do zidentyfikowania przyczyny miejscowej lub ogólnoustrojowej.

Pacjenci często doświadczają uporczywego bólu, pieczenia, suchości i dyskomfortu w jamie ustnej, co znacząco wpływa na jakość ich życia. Obecne opcje leczenia BMS często przynoszą niezadowalające wyniki. Ostatnie opisy przypadków badały potencjalną skuteczność naItreksonu w niskich dawkach (LDN) jako nowej metody leczenia BMS. W opisie przypadku autorstwa Sangalli i Millera (2023) 62-letnia kobieta z 3-letnią historią piekącego bólu języka i wieloma chorobami współistniejącymi, w tym fibromialgią, zespołem jelita drażliwego (IBS), bólem głowy i śródmiąższowym zapaleniem pęcherza moczowego, była leczona naItreksonem w niskiej dawce (LDN). Przepisano jej protokół suchości w ustach i LDN w dawce 3 mg. Po miesiącu leczenia pacjentka zgłosiła zmniejszenie bólu BMS o 50%, bez bólu po przebudzeniu. Po dwóch miesiącach rozległy ból spowodowany przewlekłymi schorzeniami zmniejszył się o 50%, a ból głowy ustąpił. Po sześciu miesiącach, z dawką LDN dostosowaną do 4,5 mg, pacjentka utrzymała 50% redukcję rozległego bólu i intensywność bólu BMS na poziomie 2/10, bez zgłaszanych skutków ubocznych.

Wyniki te sugerują, że LDN może być wykonalną i skuteczną metodą leczenia BMS, szczególnie u pacjentów opornych na tradycyjne metody leczenia [45]. Podobnie Neuman i Chadwick (2021) przedstawili przypadek kobiety w siódmej dekadzie życia, która cierpiała na BMS oporny na konwencjonalne leczenie przez prawie dekadę. Pacjentka doświadczała silnego, uporczywego palącego bólu, który znacząco wpływał na jakość jej życia.

Była leczona niskimi dawkami naItreksonu (LDN) i zgłosiła znaczne zmniejszenie nasilenia bólu po rozpoczęciu terapii LDN, co znacznie poprawiło jej ogólną jakość życia [46]. Te opisy przypadków łącznie sugerują, że naItrekson w niskich dawkach może być skuteczną opcją leczenia dla pacjentów z zespołem piekących ust, szczególnie dla tych, którzy nie znaleźli ulgi w tradycyjnych terapiach.

NaItrekson w niskich dawkach (LDN) w leczeniu raka (badania na zwierzętach)

Liczne badania wykazały pozytywny wpływ naItreksonu w niskich dawkach w leczeniu różnych nowotworów. Modulując odpowiedź immunologiczną i bezpośrednio hamując proliferację komórek nowotworowych, LDN oferuje obiecujące podejście terapeutyczne z mniejszą liczbą skutków ubocznych niż tradycyjna chemioterapia.

W badaniu przedklinicznym sprawdzono, czy naItrekson, antagonista opioidów, może wpływać na wzrost komórek raka jajnika. W badaniu zbadano wpływ samego naItreksonu oraz w połączeniu ze standardowymi terapiami przeciwnowotworowymi, takimi jak taksol i cisplatyna, na komórki raka jajnika w hodowli tkankowej i u myszy z guzami jajnika.

W hodowli tkankowej naItrekson zmniejszał syntezę DNA i replikację komórek w komórkach raka jajnika. W połączeniu z taksolem lub cisplatyną, naItrekson wzmacniał działanie przeciwnowotworowe tych leków. U myszy leczenie niskimi dawkami naItreksonu (LDN) hamowało progresję nowotworu poprzez zmniejszenie syntezy DNA i angiogenezy bez wpływu na przeżywalność komórek.

Połączenie LDN z cisplatyną, ale nie z taksolem, dodatkowo hamowało wzrost guza i łagodziło toksyczność związaną z cisplatyną, taką jak utrata masy ciała. Leczenie LDN zwiększyło również ekspresję opioidowego czynnika wzrostu (OGF) i jego receptora, które pośredniczą w działaniu antyproliferacyjnym na komórki raka jajnika [47].

Podobnie, w badaniu dotyczącym raka jelita grubego (CRC) zbadano mechanizmy, dzięki którym LDN hamuje progresję nowotworu. Badanie obejmowało leczenie myszy LDN i porównanie ich wyników z grupą kontrolną. Leczenie LDN zwiększyło ekspresję markerów makrofagów i markerów fenotypowych makrofagów M1, wskazując na wzmocnioną odpowiedź immunologiczną.

LDN zwiększył również poziom czynników związanych z apoptozą, jednocześnie zmniejszając poziom czynników antyapoptotycznych, co doprowadziło do zwiększonej apoptozy komórek nowotworowych i zmniejszenia rozmiaru guza. Wyniki te sugerują, że LDN promuje aktywację makrofagów podobnych do M1 i indukuje apoptozę komórek nowotworowych poprzez określone szlaki sygnałowe [48]. Odkrycia te wskazują, że LDN ma znaczący potencjał w leczeniu różnych nowotworów.

NaItrekson w niskich dawkach w leczeniu zespołu Sjogrena

Zespół Sjogrena jest przewlekłym zaburzeniem autoimmunologicznym charakteryzującym się zapaleniem gruczołów łzowych i ślinowych, prowadzącym do suchości oczu i jamy ustnej. Pacjenci często cierpią z powodu znacznego zmęczenia i bólu mięśniowo-szkieletowego, które są trudne do opanowania za pomocą istniejących metod leczenia.

Ostatnie opisy przypadków sugerują, że naItrekson w niskich dawkach (LDN) może stanowić obiecującą nową metodę leczenia tego schorzenia. W opisie przypadku autorstwa Zashina (2019) u 47-letniej kobiety z długotrwałymi objawami suchości oczu, suchości w ustach, bólu stawów i zmęczenia zdiagnozowano zespół Sjogrena na podstawie podwyższonych markerów stanu zapalnego i dodatniego czynnika reumatoidalnego. Nie zareagowała na standardowe terapie.

Po przepisaniu LDN pacjentka doświadczyła znacznej poprawy objawów. Suchość, ból stawów i zmęczenie zostały znacznie zmniejszone, co znacznie poprawiło jej ogólną jakość życia. Przypadek ten podkreśla potencjalne korzyści LDN w leczeniu zespołu Sjogrena, szczególnie u pacjentów, którzy nie reagują na konwencjonalne metody leczenia [49]. W innym raporcie Zashin (2020) opisał dwa dodatkowe przypadki pacjentów z zespołem Sjogrena, którzy dobrze zareagowali na terapię LDN.

Pierwszy przypadek dotyczył 24-letniej kobiety z udokumentowanym SS, z suchością oczu, suchością w ustach, bólem stawów, zmęczeniem i bólami głowy. Po rozpoczęciu stosowania LDN wykazała ona znaczną poprawę kliniczną w zakresie wszystkich objawów. Drugi przypadek dotyczył 66-letniej kobiety z udokumentowanym SS, doświadczającej objawów. Ona również pozytywnie zareagowała na terapię LDN, z wyraźną poprawą objawów stawowych [50]. Te opisy przypadków łącznie sugerują, że LDN może być skuteczną metodą leczenia zespołu Sjogrena, szczególnie w łagodzeniu zmęczenia i bólu mięśniowo-szkieletowego.

NaItrekson w niskich dawkach w leczeniu zespołu sztywnego ciała

Zespół sztywnej osoby (SPS) to rzadkie zaburzenie neurologiczne charakteryzujące się silną sztywnością mięśni i bolesnymi skurczami, często wywoływanymi przez bodźce, takie jak hałas lub dotyk. Uważa się, że do tego zaburzenia przyczynia się komponent autoimmunologiczny.

Studium przypadku (Zappaterra et al., 2020) z udziałem 59-letniej kobiety z SPS wykazało znaczną poprawę objawów po sześciu tygodniach terapii LDN. Pacjentka doświadczyła zmniejszenia bólu, lęku, depresji, agorafobii i napięcia mięśni. Poprawa ta utrzymywała się przez 12 miesięcy, znacząco poprawiając jakość życia pacjentki. Przypadek ten sugeruje, że LDN może być cenną opcją leczenia SPS, co uzasadnia dalsze badania w celu zbadania jego długoterminowych korzyści i mechanizmów [51].

NaItrekson w niskich dawkach w leczeniu zaburzeń dysocjacyjnych związanych z traumą

Niskodawkowy naItrekson (LDN) był badany pod kątem jego potencjału w leczeniu objawów dysocjacyjnych w zaburzeniach związanych z traumą. W badaniu klinicznym (Pape & Wöller, 2015) z udziałem 15 pacjentów, osoby leczone LDN w dawkach od 2 do 6 mg/dzień zgłaszały natychmiastowe i trwałe pozytywne efekty.

Leczenie doprowadziło do jaśniejszej percepcji, lepszej oceny rzeczywistości, lepszej percepcji ciała i emocji oraz lepszej samoregulacji. Korzyści te zostały osiągnięte przy bardzo niewielu skutkach ubocznych, co czyni LDN obiecującą metodą leczenia złożonego zespołu stresu pourazowego (PTSD) i zaburzeń dysocjacyjnych. Wyniki sugerują, że LDN może poprawić zdrowie psychiczne i samopoczucie poprzez zmniejszenie dysocjacji [52].

NaItrekson w niskich dawkach dla dzieci autystycznych

Bouvard i wsp. (1995) oceniali wpływ niskich dawek naItreksonu (NTX) u dzieci z autyzmem przez miesięczny okres leczenia. W tym badaniu z podwójnie ślepą próbą dzieci autystyczne otrzymywały albo naItrekson w niskiej dawce 0,5 mg/kg m.c. dziennie, albo placebo.

W badaniu oceniano zarówno wyniki kliniczne, jak i markery biochemiczne, w tym poziomy beta-endorfiny, hormonu adrenokortykotropowego (ACTH), noradrenaliny, argininy-wazopresyny i serotoniny. Wyniki wskazały na umiarkowaną poprawę kliniczną zarówno w grupie naItreksonu w niskiej dawce, jak i placebo, z nieco lepszymi ogólnymi wynikami obserwowanymi w grupie naItreksonu w niskiej dawce.

Warto zauważyć, że dzieci, które najlepiej zareagowały na leczenie naItreksonem, wykazały znaczną normalizację podwyższonych parametrów chemicznych osocza, szczególnie w zakresie C-końcowych poziomów beta-endorfiny i serotoniny. Wyniki te sugerują, że naItrekson w niskich dawkach przynosi korzyści podgrupie dzieci z autyzmem, szczególnie tym z określonymi nieprawidłowościami w osoczu związanymi z układem pro-opiomelanokortyny [53].

NaItrekson w niskiej dawce i poziom endorfin: Możliwy mechanizm

Badania wykazały, że naItrekson w niskich dawkach ma znaczący wpływ na poziom β-endorfiny w organizmie. β-endorfina jest naturalnym środkiem przeciwbólowym wytwarzanym przez nasz organizm i odgrywa rolę w regulowaniu bólu, odpowiedzi immunologicznej i ogólnego samopoczucia.

Kilka badań sugeruje, że LDN działa poprzez stymulowanie receptorów opioidowych do uwalniania β-endorfiny, substancji chemicznej, która pomaga zrównoważyć stan zapalny i oddziałuje z opioidowym czynnikiem wzrostu (OGF) i jego receptorem (OGFr). Niedawne badanie przeprowadzone przez Kumari i wsp. (2023) wykazało, że LDN ma działanie ochronne lub regeneracyjne na mózg po niedotlenieniu-niedokrwieniu poprzez zwiększenie poziomu β-endorfiny i OGF [54].

Myszy z cukrzycą i bez cukrzycy leczono LDN po wywołaniu niedotlenienia-niedokrwienia. LDN podawano w określonym czasie i porównywano z leczeniem kontrolnym (sól fizjologiczna z buforem fosforanowym). Wyniki wykazały, że LDN zwiększył poziom β-endorfiny i OGF we krwi i pomógł myszom z cukrzycą lepiej wyzdrowieć w porównaniu z myszami leczonymi roztworem kontrolnym. Sugeruje to, że LDN ma działanie ochronne lub regeneracyjne na mózg po niedotlenieniu-niedokrwieniu.

W innym badaniu naukowcy odkryli nieprawidłowe wzorce poziomów β-endorfiny, z niektórymi wykazującymi wyjątkowo wysokie poziomy, wśród 47% pacjentów uzależnionych od opiatów [55]. LDN prowadzi do wzrostu poziomu β-endorfin we krwi, co może być jednym ze sposobów, w jaki pomaga w stanach takich jak przewlekły ból i choroby autoimmunologiczne poprzez wzmocnienie naturalnych mechanizmów przeciwbólowych i przeciwzapalnych organizmu.

Co więcej, badanie przeprowadzone na nastolatkach hospitalizowanych z powodu bulimii psychicznej wykazało zmniejszenie chęci objadania się po podaniu antagonisty receptora opioidowego – naItreksonu [56]. Warto zauważyć, że podczas leczenia naItreksonem nastąpił wzrost wyjściowego poziomu β-endorfiny w osoczu. Sugeruje to, że naItrekson stymuluje uwalnianie β-endorfiny, co może pomóc zmniejszyć kompulsywną potrzebę objadania się.

Wnioski

naItrekson w niskich dawkach (LDN) oferuje znaczące korzyści terapeutyczne w przypadku różnych schorzeń. Na przykład osoby cierpiące na fibromialgię, przewlekły ból i choroby autoimmunologiczne doświadczyły złagodzenia objawów i znacznej poprawy jakości życia dzięki interwencji naItreksonem w niskich dawkach.

Ponadto LDN okazał się skuteczny w leczeniu chorób skóry, takich jak łuszczyca, egzema i liszaj płaski, dzięki swoim właściwościom przeciwzapalnym. W przypadku leczenia uzależnień, LDN został skutecznie wykorzystany do pomocy w detoksykacji opioidowej i wspierania długoterminowego powrotu do zdrowia, pomagając nawet zmniejszyć głód i objawy odstawienia alkoholu i nikotyny.

Jest również obiecujący w opiece nad zdrowiem psychicznym, zwłaszcza w zmniejszaniu objawów depresji w przypadkach depresji opornej na leczenie. Ponadto wykazano, że LDN poprawia wyniki u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym, zespołem przewlekłego zmęczenia, a nawet zespołem pieczenia w jamie ustnej, gdzie inne metody leczenia często zawodzą.

Co więcej, wstępne badania na zwierzętach sugerują, że LDN może odgrywać rolę w onkologii poprzez hamowanie wzrostu guza i zwiększanie skuteczności tradycyjnych terapii przeciwnowotworowych. Ogólnie rzecz biorąc, LDN wyróżnia się jako tania, dobrze tolerowana i wszechstronna opcja leczenia, która może potencjalnie zrewolucjonizować zarządzanie złożonymi, przewlekłymi schorzeniami w różnych specjalnościach.

Disclaimer

Ten artykuł został napisany w celu edukacyjnym i ma na celu zwiększenie świadomości na temat omawianej substancji. Ważne jest aby zaznaczyć, ze omawiana jest substancja, a nie konkretny produkt. Informacje zawarte w tekście bazują na dostępnych badaniach naukowych i nie mają służyć jako porada medyczna, ani nie promują samoleczenia. Czytelnik powinien konsultować wszelkie decyzje dotyczące zdrowia i leczenia z kwalifikowanym specjalistą zdrowia.

Odnośniki

1. Younger J, Noor N, McCue R, Mackey S. Low-dose naItrekson for the treatment of fibromyalgia: findings of a small, randomized, double-blind, placebo-controlled, counterbalanced, crossover trial assessing daily pain levels. Arthritis Rheum. 2013 Feb;65(2):529-38. doi: 10.1002/art.37734. PMID: 23359310. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/23359310/
2. Bruun-Plesner K, Blichfeldt-Eckhardt MR, Vaegter HB, Lauridsen JT, Amris K, Toft P. Low-Dose naItrekson for the Treatment of Fibromyalgia: Investigation of Dose-Response Relationships. Pain Med. 2020 Oct 1;21(10):2253-2261. doi: 10.1093/pm/pnaa001. PMID: 32068870. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32068870/
3. Paula TMH, Castro MS, Medeiros LF, Paludo RH, Couto FF, Costa TRD, Fortes JP, Salbego MO, Behnck GS, Moura TAM, Tarouco ML, Caumo W, Souza A. Association of low-dose naItrekson and transcranial direct current stimulation in fibromyalgia: a randomized, double-blinded, parallel clinical trial. Braz J Anesthesiol. 2023 Jul-Aug;73(4):409-417. doi: 10.1016/j.bjane.2022.08.003. Epub 2022 Aug 18. PMID: 35988815; PMCID: PMC10362456. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/35988815/
4. Younger J, Mackey S. Fibromyalgia symptoms are reduced by low-dose naItrekson: a pilot study. Pain Med. 2009 May-Jun;10(4):663-72. doi: 10.1111/j.1526-4637.2009.00613.x. Epub 2009 Apr 22. PMID: 19453963; PMCID: PMC2891387. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/19453963/
5. Raknes G, Småbrekke L. Low dose naItrekson: Effects on medication in rheumatoid and seropositive arthritis. A nationwide register-based controlled quasi-experimental before-after study. PLoS One. 2019 Feb 14;14(2):e0212460. doi: 10.1371/journal.pone.0212460. Erratum in: PLoS One. 2019 Oct 1;14(10):e0223545. PMID: 30763385; PMCID: PMC6375629. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30763385/
6. Khan S, Ghafoor R, Kaleem S. Efficacy of Low Dose naItrekson in Psoriasis. J Coll Physicians Surg Pak. 2020 Jun;30(6):579-583. doi: 10.29271/jcpsp.2020.06.579. PMID: 32703340. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32703340/
7. Weinstock LB, Cottel J, Aldridge L, Egeberg A. Low-dose naItrekson Therapy for Psoriasis. Int J Pharm Compd. 2020 Mar-Apr;24(2):94-96. PMID: 32196470. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32196470/
8. Muller G, Grieshaber R, Talley JF, Riepl M, Fellows D. Compounded Low-dose naItrekson for the Treatment of Guttate Psoriasis: A Case Report. Int J Pharm Compd. 2018 Jul-Aug;22(4):270-278. PMID: 30021181. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30021181/
9. Beltran Monasterio EP. Low-dose naItrekson: An Alternative Treatment for Erythrodermic Psoriasis. Cureus. 2019 Jan 23;11(1):e3943. doi: 10.7759/cureus.3943. PMID: 30937241; PMCID: PMC6433456. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30937241/
10. Bridgman, A. C., & Kirchhof, M. G. (2018). Treatment of psoriasis vulgaris using low-dose naItrekson. JAAD case reports, 4(8), 827–829. https://doi.org/10.1016/j.jdcr.2018.06.001 https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6143714/
11. Timoney L, Bunker CB. Prurigo excoriée treated with low dose naItrekson. BMJ Case Rep. 2021 Nov 19;14(11):e243773. doi: 10.1136/bcr-2021-243773. PMID: 34799388; PMCID: PMC8606756. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34799388/
12. Ibrahim O, Hogan SR, Vij A, Fernandez AP. Low-Dose naItrekson Treatment of Familial Benign Pemphigus (Hailey-Hailey Disease). JAMA Dermatol. 2017 Oct 1;153(10):1015-1017. doi: 10.1001/jamadermatol.2017.2445. PMID: 28768314; PMCID: PMC5817587. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28768314/
13. Albers LN, Arbiser JL, Feldman RJ. Treatment of Hailey-Hailey Disease With Low-Dose naItrekson. JAMA Dermatol. 2017 Oct 1;153(10):1018-1020. doi: 10.1001/jamadermatol.2017.2446. Erratum in: JAMA Dermatol. 2017 Oct 1;153(10):1072. PMID: 28768313; PMCID: PMC5817589. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28768313/
14. Strazzulla LC, Avila L, Lo Sicco K, Shapiro J. Novel Treatment Using Low-Dose naItrekson for Lichen Planopilaris. J Drugs Dermatol. 2017 Nov 1;16(11):1140-1142. PMID: 29141063. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29141063/
15. Costa, T., Rebelo, C., Marques Pinto, G., & Duarte, B. (2023). Combination of naItrekson and Isotretinoin for the Treatment of Darier Disease. Cureus, 15(1), e33321. https://doi.org/10.7759/cureus.33321 https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC9894633/
16. LaMonica, L. C., Lang-Houser, M., Bresler, S. C., & Mervak, J. E. (2023). Low-dose naItrekson as treatment for epidermolysis bullosa pruriginosa-associated refractory pruritus. JAAD case reports, 38, 82–85. https://doi.org/10.1016/j.jdcr.2023.06.012 https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC10339115/
17. Weinstock, L. B., Myers, T. L., & Shetty, A. (2017). Low-dose naItrekson for the treatment of sarcoidosis. Sarcoidosis, vasculitis, and diffuse lung diseases : official journal of WASOG, 34(2), 184–187. https://doi.org/10.36141/svdld.v34i2.5303 https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7170144/
18. Frech, T., Novak, K., Revelo, M. P., Murtaugh, M., Markewitz, B., Hatton, N., Scholand, M. B., Frech, E., Markewitz, D., & Sawitzke, A. D. (2011). Low-dose naItrekson for pruritus in systemic sclerosis. International journal of rheumatology, 2011, 804296. https://doi.org/10.1155/2011/804296 https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3171757/
19. Lie MRKL, van der Giessen J, Fuhler GM, de Lima A, Peppelenbosch MP, van der Ent C, van der Woude CJ. Low dose naItrekson for induction of remission in inflammatory bowel disease patients. J Transl Med. 2018 Mar 9;16(1):55. doi: 10.1186/s12967-018-1427-5. PMID: 29523156; PMCID: PMC5845217. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29523156/
20. Kariv R, Tiomny E, Grenshpon R, Dekel R, Waisman G, Ringel Y, Halpern Z. Low-dose naItrekson for the treatment of irritable bowel syndrome: a pilot study. Dig Dis Sci. 2006 Dec;51(12):2128-33. doi: 10.1007/s10620-006-9289-8. Epub 2006 Nov 1. PMID: 17080248. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17080248/
21. Raknes G, Simonsen P, Småbrekke L. The Effect of Low-Dose naItrekson on Medication in Inflammatory Bowel Disease: A Quasi Experimental Before-and-After Prescription Database Study. J Crohns Colitis. 2018 May 25;12(6):677-686. doi: 10.1093/ecco-jcc/jjy008. Erratum in: J Crohns Colitis. 2019 Dec 10;13(12):1588-1589. PMID: 29385430; PMCID: PMC5972567. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29385430/
22. Smith JP, Field D, Bingaman SI, Evans R, Mauger DT. Safety and tolerability of low-dose naItrekson therapy in children with moderate to severe Crohn’s disease: a pilot study. J Clin Gastroenterol. 2013 Apr;47(4):339-45. doi: 10.1097/MCG.0b013e3182702f2b. PMID: 23188075; PMCID: PMC3586944. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/23188075/
23. Smith JP, Stock H, Bingaman S, Mauger D, Rogosnitzky M, Zagon IS. Low-dose naItrekson therapy improves active Crohn’s disease. Am J Gastroenterol. 2007 Apr;102(4):820-8. doi: 10.1111/j.1572-0241.2007.01045.x. Epub 2007 Jan 11. PMID: 17222320. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17222320/
24. Mannelli P, Peindl K, Wu LT, Patkar AA, Gorelick DA. The combination very low-dose naItrekson-clonidine in the management of opioid withdrawal. Am J Drug Alcohol Abuse. 2012 May;38(3):200-5. doi: 10.3109/00952990.2011.644003. Epub 2012 Jan 10. PMID: 22233189; PMCID: PMC3578306. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/22233189/
25. Mannelli P, Gottheil E, Buonanno A, De Risio S. Use of very low-dose naItrekson during opiate detoxification. J Addict Dis. 2003;22(2):63-70. doi: 10.1300/J069v22n02_05. PMID: 12703669. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12703669/
26. Mannelli P, Peindl K, Patkar AA, Wu LT, Tharwani HM, Gorelick DA. Problem drinking and low-dose naItrekson-assisted opioid detoxification. J Stud Alcohol Drugs. 2011 May;72(3):507-13. doi: 10.15288/jsad.2011.72.507. PMID: 21513688; PMCID: PMC3084365. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/21513688/
27. Mannelli P, Patkar AA, Peindl K, Gottheil E, Wu LT, Gorelick DA. Early outcomes following low dose naItrekson enhancement of opioid detoxification. Am J Addict. 2009 Mar-Apr;18(2):109-16. doi: 10.1080/10550490902772785. PMID: 19283561; PMCID: PMC3190236. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/19283561/
28. Mannelli P, Patkar AA, Peindl K, Murray HW, Wu LT, Hubbard R. Effectiveness of low-dose naItrekson in the post-detoxification treatment of opioid dependence. J Clin Psychopharmacol. 2007 Oct;27(5):468-74. doi: 10.1097/jcp.0b013e31814e5e9d. PMID: 17873678. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17873678/
29. Ray LA, Courtney KE, Ghahremani DG, Miotto K, Brody A, London ED. Varenicline, low dose naItrekson, and their combination for heavy-drinking smokers: human laboratory findings. Psychopharmacology (Berl). 2014 Oct;231(19):3843-53. doi: 10.1007/s00213-014-3519-0. Epub 2014 Apr 15. PMID: 24733235; PMCID: PMC4161630. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24733235/
30. Roche DJ, Bujarski S, Hartwell E, Green R, Ray LA. Combined varenicline and naItrekson treatment reduces smoking topography intensity in heavy-drinking smokers. Pharmacol Biochem Behav. 2015 Jul;134:92-8. doi: 10.1016/j.pbb.2015.04.013. Epub 2015 Apr 28. PMID: 25933795; PMCID: PMC4457679. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25933795/
31. Sushchyk S, Xi ZX, Wang JB. Combination of Levo-Tetrahydropalmatine and Low Dose naItrekson: A Promising Treatment for Prevention of Cocaine Relapse. J Pharmacol Exp Ther. 2016 May;357(2):248-57. doi: 10.1124/jpet.115.229542. Epub 2016 Feb 22. PMID: 26903543; PMCID: PMC4851325. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26903543/
32. Cree BA, Kornyeyeva E, Goodin DS. Pilot trial of low-dose naItrekson and quality of life in multiple sclerosis. Ann Neurol. 2010 Aug;68(2):145-50. doi: 10.1002/ana.22006. PMID: 20695007. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/20695007/
33. McLaughlin PJ, Odom LB, Arnett PA, Orehek S, Thomas GA, Zagon IS. Low-dose naItrekson reduced anxiety in persons with multiple sclerosis during the COVID-19 pandemic. Int Immunopharmacol. 2022 Dec;113(Pt B):109438. doi: 10.1016/j.intimp.2022.109438. Epub 2022 Nov 9. PMID: 36379151; PMCID: PMC9643313. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/36379151/
34. Mischoulon D, Hylek L, Yeung AS, Clain AJ, Baer L, Cusin C, Ionescu DF, Alpert JE, Soskin DP, Fava M. Randomized, proof-of-concept trial of low dose naItrekson for patients with breakthrough symptoms of major depressive disorder on antidepressants. J Affect Disord. 2017 Jan 15;208:6-14. doi: 10.1016/j.jad.2016.08.029. Epub 2016 Oct 1. Erratum in: J Affect Disord. 2017 Oct 27;227:198. PMID: 27736689. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27736689/
35. Gironi M, Martinelli-Boneschi F, Sacerdote P, Solaro C, Zaffaroni M, Cavarretta R, Moiola L, Bucello S, Radaelli M, Pilato V, Rodegher M, Cursi M, Franchi S, Martinelli V, Nemni R, Comi G, Martino G. A pilot trial of low-dose naItrekson in primary progressive multiple sclerosis. Mult Scler. 2008 Sep;14(8):1076-83. doi: 10.1177/1352458508095828. PMID: 18728058. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/18728058/
36. Codino, H., & Hardin, A. (2021). Low Dose naItrekson in Conjunction With the Wahls Protocol to Reduce the Frequency of Chronic Migraines in a Patient With Multiple Sclerosis: A Case Study. Integrative medicine (Encinitas, Calif.), 20(3), 30–34. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC8325503/
37. Bolton MJ, Chapman BP, Van Marwijk H. Low-dose naItrekson as a treatment for chronic fatigue syndrome. BMJ Case Rep. 2020 Jan 6;13(1):e232502. doi: 10.1136/bcr-2019-232502. PMID: 31911410; PMCID: PMC6954765. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31911410/
38. Tamariz L, Bast E, Klimas N, Palacio A. Low-dose naItrekson Improves post-COVID-19 condition Symptoms. Clin Ther. 2024 Mar;46(3):e101-e106. doi: 10.1016/j.clinthera.2023.12.009. Epub 2024 Jan 23. PMID: 38267326. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/38267326/
39. Isman, A., Nyquist, A., Strecker, B., Harinath, G., Lee, V., Zhang, X., & Zalzala, S. (2024). Low-dose naItrekson and NAD+ for the treatment of patients with persistent fatigue symptoms after COVID-19. Brain, behavior, & immunity – health, 36, 100733. https://doi.org/10.1016/j.bbih.2024.100733
40. Dieckmann G, Ozmen MC, Cox SM, Engert RC, Hamrah P. Low-dose naItrekson is effective and well-tolerated for modulating symptoms in patients with neuropathic corneal pain. Ocul Surf. 2021 Apr;20:33-38. doi: 10.1016/j.jtos.2020.12.003. Epub 2021 Jan 12. PMID: 33450415; PMCID: PMC9009761. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33450415/
41. Sturn KM, Collin M. Low-Dose naItrekson: A New Therapy Option for Complex Regional Pain Syndrome Type I Patients. Int J Pharm Compd. 2016 May-Jun;20(3):197-201. PMID: 28333660. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28333660/
42. Srinivasan A, Dutta P, Bansal D, Chakrabarti A, Bhansali AK, Hota D. Efficacy and safety of low-dose naItrekson in painful diabetic neuropathy: A randomized, double-blind, active-control, crossover clinical trial. J Diabetes. 2021 Oct;13(10):770-778. doi: 10.1111/1753-0407.13202. Epub 2021 Jun 1. PMID: 34014028. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34014028/
43. Hota D, Srinivasan A, Dutta P, Bhansali A, Chakrabarti A. Off-Label, Low-Dose naItrekson for Refractory Painful Diabetic Neuropathy. Pain Med. 2016 Apr;17(4):790-1. doi: 10.1093/pm/pnv009. Epub 2015 Dec 7. PMID: 26814245. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26814245/
44. Chopra P, Cooper MS. Treatment of Complex Regional Pain Syndrome (CRPS) using low dose naItrekson (LDN). J Neuroimmune Pharmacol. 2013 Jun;8(3):470-6. doi: 10.1007/s11481-013-9451-y. Epub 2013 Apr 2. PMID: 23546884; PMCID: PMC3661907. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/23546884/
45. Sangalli L, Miller CS. Low-dose naItrekson for treatment of burning mouth syndrome. Oral Surg Oral Med Oral Pathol Oral Radiol. 2023 Apr;135(4):e83-e88. doi: 10.1016/j.oooo.2022.04.048. Epub 2022 Apr 30. PMID: 35851249. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/35851249/
46. Neuman DL, Chadwick AL. Utilization of Low-Dose naItrekson for Burning Mouth Syndrome: A Case Report. A A Pract. 2021 May 17;15(5):e01475. doi: 10.1213/XAA.0000000000001475. PMID: 33999864; PMCID: PMC8311810. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33999864/
47. Donahue RN, McLaughlin PJ, Zagon IS. Low-dose naItrekson suppresses ovarian cancer and exhibits enhanced inhibition in combination with cisplatin. Exp Biol Med (Maywood). 2011 Jul;236(7):883-95. doi: 10.1258/ebm.2011.011096. Epub 2011 Jun 17. PMID: 21685240. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/21685240/
48. Ma M, Wang X, Liu N, Shan F, Feng Y. Low-dose naItrekson inhibits colorectal cancer progression and promotes apoptosis by increasing M1-type macrophages and activating the Bax/Bcl-2/caspase-3/PARP pathway. Int Immunopharmacol. 2020 Jun;83:106388. doi: 10.1016/j.intimp.2020.106388. Epub 2020 Mar 11. PMID: 32171145. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32171145/
49. Zashin S. Sjogren’s Syndrome: Clinical Benefits of Low-dose naItrekson Therapy. Cureus. 2019 Mar 11;11(3):e4225. doi: 10.7759/cureus.4225. PMID: 31123647; PMCID: PMC6510571. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31123647/
50. Zashin S. Sjogren’s Syndrome and Clinical Benefits of Low-Dose naItrekson Therapy: Additional Case Reports. Cureus. 2020 Jul 1;12(7):e8948. doi: 10.7759/cureus.8948. PMID: 32765993; PMCID: PMC7398709. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32765993/
51. Zappaterra M, Shouse E, Levine RL. Low-Dose naItrekson reduces symptoms in Stiff-Person Syndrome. Med Hypotheses. 2020 Apr;137:109546. doi: 10.1016/j.mehy.2019.109546. Epub 2020 Jan 2. PMID: 31954293. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31954293/
52. Pape W, Wöller W. Niedrig dosiertes naItrekson in der Behandlung dissoziativer Symptome [Low dose naItrekson in the treatment of dissociative symptoms]. Nervenarzt. 2015 Mar;86(3):346-51. German. doi: 10.1007/s00115-014-4015-9. PMID: 25421416. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25421416/
53. Bouvard MP, Leboyer M, Launay JM, Recasens C, Plumet MH, Waller-Perotte D, Tabuteau F, Bondoux D, Dugas M, Lensing P, et al. Low-dose naItrekson effects on plasma chemistries and clinical symptoms in autism: a double-blind, placebo-controlled study. Psychiatry Res. 1995 Oct 16;58(3):191-201. doi: 10.1016/0165-1781(95)02601-r. PMID: 8570775. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/8570775/
54. Kumari R, Kareem ZY, McLaughlin PJ. Acute Low Dose naItrekson Increases β-Endorphin and Promotes Neuronal Recovery Following Hypoxia-Ischemic Stroke in Type-2 Diabetic Mice. Neurochem Res. 2023 Sep;48(9):2835-2846. doi: 10.1007/s11064-023-03938-4. Epub 2023 May 11. PMID: 37166576.
55. Kosten, T.R., Kreek, M.J., Ragunath, J. and Kleber, H.D., 1986. A preliminary study of beta endorphin during chronic naItrekson maintenance treatment in ex-opiate addicts. Life Sciences, 39(1), pp.55-59. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/0024320586904376
56. Chatoor, I., Herman, B.H. and Hartzler, J., 1994. Effects of the opiate antagonist, naItrekson, on binging antecedents and plasma β-endorphin concentrations. Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 33(5), pp.748-752. https://www.wellesu.com/10.1097/00004583-199406000-00016